Name: Project Gent SInt-Pieters
Price range: $

Mark en Lorenzo - 26 en 25 jaar

Vandaag ga ik mijn neef Lorenzo oppikken aan het station. Lorenzo woont in Spanje en komt voor het eerst met de trein naar Gent. Samen gaan we twee weken genieten van Gent en willen we ook enkele andere Vlaamse kunststeden bezoeken. Ik woon in de Klossestraat in Zwijnaarde en wil Lorenzo met de auto ophalen. We hebben afgesproken aan de ondergrondse kiss and ridezone in de parking. Ik weet wel dat er ook een K&R is aan het Koningin Mathildeplein, maar de ondergrondse K&R is makkelijker bereikbaar via de grote wegen. Ik rij via de Kortrijksesteenweg naar de Valentin Vaerwyckweg en zo naar de parking. Vroeger stopten autobestuurders die iemand kwamen oppikken soms op het fietspad aan de Sint-Denijslaan. Als student fietste ik daar regelmatig langs en vond ik dat echt gevaarlijk. Dat kan nu gelukkig niet meer. Aan de K&R kan ik even gratis parkeren zodat ik kan uitstappen om Lorenzo op te wachten in het station. De K&R staat heel goed aangeduid in het station, maar ik weet dat Lorenzo nogal verstrooid is en ga hem dus liever opwachten op het perron.

Jamila - 47 jaar

Mijn naam is Jamila en ik werk al 15 jaar als docent bij Hogent. Elke dag neem ik de trein van Brugge naar Gent, waar ik de fiets pak om op mijn bestemming te geraken. Mijn fiets staat onder het VAC, in een gigantische fietsenstalling die gelukkig een detectiesysteem heeft om te tonen waar er nog een lege plek is. Anders had ik gisterenavond zeker mijn trein gemist. Vandaag is het woensdag en dat betekent dat ik in de voormiddag lesgeef in de Ledeganckstraat en in de namiddag op Campus Schoonmeersen. Vanaf de fietsenstalling loopt mijn parcours via de promenade Oscar Van de Voorde, dat is het brede hellend vlak,richting station. Op het Koningin Maria-Hendrikaplein sla ik linksaf om het dubbelrichtingsfietspad rond het te plein te nemen. Vroeger fietste ik voor het station, maar het brede fietspad rond het station is nu veel veiliger omdat er geen conflicten met auto’s meer zijn. Mijn route loopt verder via de Koning Astridlaan, een veilige fietsstraat waar ik altijd geniet van de bomen die in het midden van de laan staan. De veilige oversteek van de Kortrijksesteenweg naar het Citadelpark verloopt vlot en door het park bereik ik mijn bestemming in de Ledeganckstraat. ’s Middags rij ik weer richting station. Ik rij naar de Sint-Denijslaan, ook een fietsstraat die mooi aansluit op het dubbelrichtingsfietspad van het Koningin Mathildeplein. Hier is het even opletten voor de vele scholieren die over het plein wandelen. Ook langs de Sint-Denijslaan ligt er nu een dubbelrichtingsfietspad. Zo fiets ik dus veilig naar mijn tweede bestemming van de dag, want Campus Schoonmeersen bereik ik via de toegang langs de sporthal.

Maria - 78 jaar

De stationsbuurt ken ik natuurlijk heel goed, want ondertussen woon ik al 45 jaar in de Koningin Astridlaan. Ik ben hier komen wonen omdat ik al heel mijn leven slechtziend ben en deze buurt voor mij veel voordelen heeft. Het openbaar vervoer is vlakbij en voor boodschappen hoef ik niet ver te wandelen. Regelmatig bewegen vind ik belangrijk, ook al zijn mijn benen ondertussen al oud. Daarom doe ik mijn boodschappen te voet en bezoek ik regelmatig mijn vriendin aan de andere kant van het station. Ik ben blij dat er geen auto’s meer rijden voor het Flandriagebouw. Het voetpad is er ook breed genoeg zodat ik met mijn taststok vlot naar de Cloquetgang kan stappen. Die nieuwe doorgang voor voetgangers en fietsers kwam in de plaats van de roze container van het Infopunt. Ik let wel op dat ik de Cloquetgang niet gebruik tijdens de spits, want de passage van veel voetgangers en fietsers maakt me als slechtziende een beetje onrustig. Naar mijn vriendin wandel ik over het Koningin Mathildeplein. Daar moet ik wel opletten voor de tram die passeert. Om tramsporen te kruisen, moet ik goed op mijn gehoor afgaan en mijn beperkte zicht maximaal gebruiken. Samen met mijn vriendin wandel ik naar ons favoriete koffieadresje, op het terras aan het Koningin Maria-Hendrikaplein. Waar vroeger het beruchte café ’t Putje was, ligt nu een breed voetpad omdat fietsers daar niet meer passeren. Het fietspad ligt nu tussen de tunnel en het plein. En dat betekent dat wij rustig van ons koffietje kunnen genieten!

Lucas en Milan - 14 en 11 jaar

Mijn naam is Lucas en dit is mijn “kleine” broer Milan. Ik ga elke dag te voet naar het Sint-Pietersinstituut in de Koning Albertlaan. Mijn broer neemt tram 1, want die gaat naar De Harp in de Bagattenstraat. Wel handig dat de tramhaltes onder de treinsporen liggen, zo kan hij veilig van de trein rechtstreeks naar de tram stappen. ’s Ochtends spreek ik met mijn vrienden af onder de luifel aan de ingang van het station. En dan wandelen we samen naar school. Tegenwoordig gaat dat een beetje trager, want mijn vriend Oscar zit in een rolstoel met een gebroken been. Hij moet duidelijk nog wat oefenen met trampolinespringen!Daarom loopt onze route nu recht over het stationsplein, want daar zijn er geen trappen of hindernissen voor een rolstoel. Mama vertelde me dat het vroeger anders was. Toen reed er een tram vlak voor het station en zoefden fietsers voor je neus voorbij. Er reden zelfs auto’s en vrachtwagens rond het stationsplein. Ik ben blij dat we nu zonder problemen en veilig het stationsplein kunnen oversteken. Waar we nu van het plein oversteken richting de Koning Albertlaan, rijden er geen auto’s meer. En vrachtwagens mogen alleen buiten de spits komen laden en lossen. Volgens mijn mama zit er daar achter de gevel tegenover onze oversteekplek zelfs een mooie oude cinema verborgen. Misschien stapten hier ooit wel filmsterren uit! In de Koning Albertlaan hebben we veel plaats op het brede voetpad. Ideaal om met al mijn vrienden naar school te wandelen. En om Oscar genoeg plaats te geven!

Wat kunnen de mobiliteitsscenario's betekenen voor de stationsbuurt?

Mark en Lorenzo - 26 en 25 jaar

Jamila - 47 jaar

Maria - 78 jaar

Lucas en Milan - 14 en 11 jaar